Van spiritueel Koyasan terug op aarde in Hiroshima

Na weer een nacht op de grond, die voor de één wat beter had uitgepakt dan de ander, had ik besloten om niet deel te nemen aan de wandeling. Ik had besloten om nog eens te gaan kijken bij die prachtige tempels. Wat een geluk dat ik die keuze gemaakt had. Ik was getuige van een heel bijzondere ceremonie. De viering van het 1200 jarig bestaan van de gemeenschap in Koyasan, bekend onder de naam het shingon boeddhisme, werd na 50 dagen afgesloten. De healing Boeddha, die we de dag ervoor al bewonderd hadden, was 50 dagen zichtbaar geweest voor de bezoekers. Na deze ceremonie gingen de deuren weer dicht voor 80 jaar. Het geeft ons bezoek aan Koyasan extra diepgang!  Terug naar de ceremonie: een lange rij van monniken gehuld in prachtige gewaden trok in een kleurrijke optocht langs de tempels. In de laatste tempel,  waar zich dus de healing Boeddha bevindt, gingen alle monniken naar binnen. Na een uur kwamen ze naar buiten en liepen op de veranda nog een ronde om de tempel.. Dat stuk heeft Luvic ook nog gezien. Toen kwamen alle monniken in groepjes naar buiten gezellig kletsend en lachend met in hun arm het pakketje waar de mooie klompen en gewaden in zaten. Onder aan de trap trokken ze hun gewone slippers aan en ieder ging zijns weegs... Alsof het een gewone dag was..... Tot over 80 jaar!,,,    De magie van deze belevenis kan ik met dit verhaal niet overbrengen, het was spiritueel!                                                                                       Terug naar de harde werkelijkheid. Het contrast was groot toen we in Hiroshima deze morgen de plek bezochten waar in 1945 op 6 augustus om kwart over acht een atoombom ontplofte. Een museum dat het verhaal vertelde van 300.000 slachtoffers....   Een emotionele dag. Het meest onroerend was het monument opgericht voor het meisje  Sadako. Zij was 2 jaar toen de bom viel en woonde in de buurt van Hiroshima.. Ze groeide op en leek gezond. Op 11-jarige leeftijd kreeg ze leukemie als gevolg van de straling. Ze legde zichzelf op om 1000 kraanvogels te vouwen. Als ze dat gedaan had mocht ze een wens doen: genezing. Maar ze stierf voordat ze haar doel bereikt had. Haar verhaal inspireerde de hele natie, maar ook daarbuiten, om kraanvogels te vouwen tot op de dag van vandaag. ( de kraanvogel staat symbool voor vrede en een lang leven) Bij het monument komen iedere dag schoolklassen zingen en gedichten voordragen en kraanvogels brengen. We waren er getuige van. De tranen rollen vanzelf over je wangen. Om de dag af te sluiten hebben we een museum gedaan met prachtig werk van Europese impressionisten. Hiroshima, een stad met alleen maar moderne gebouwen......